hsptraining.nl

Online trainingen over hooggevoeligheid

  • HSP & HSS Trainingen
  • Contact
  • Blog
  • Inloggen
  • Boek

De hang naar zekerheid als gevangenis voor het potentieel van een hoogsensitief persoon

5 september, 2018 door Saskia

HSP Zekerheid & Potentieel“Ik voel dat ik meer met mijn handen en hart wil doen, maar ik blijf hangen in de baan waar ik alleen met mijn hoofd werk”, “Ik wil dit contract niet tekenen, mijn adviseurs raden het ook af en toch heb ik het maar gedaan”, “Alles in mijn lijf schreeuwt STOP ermee, maar ik durf geen ander werk te zoeken, ik heb het toch best goed?” “Ik kan het mijn gezin niet aan doen om voor mezelf te beginnen, dus ik blijf in een baan die me leegzuigt”, “Ik word letterlijk ziek van de giftige werksfeer in mijn werkomgeving, maar weet niet wat ik anders kan doen dan negeren en doorgaan”

Herkenbaar?

Vastgelopen hoogsensitieve werknemers bevinden zich vaak in bovenstaande situaties. Wil je goed omgaan met je hoogsensitieve aard, dan hoort daar een gezonde levenstijl bij. Waaronder een functie, werkzaamheden en een werkomgeving die goed bij je passen. Het leuke is dat een hoogsensitief persoon van nature heel goed ziet, weet en ervaart wat een fijne baan en omgeving is. Bij het eerste kennismakingsgesprek is dat vaak al duidelijk.

Als je als hoogsensitief persoon vastloopt in het werk, dan kom je vroeg of laat voor belangrijke keuzes in je werk en carrière te staan. Regelmatig tref ik HSP die het veel te ver hebben laten komen en in een burn-out of bore-out zijn geraakt. Ze gaan onderuit van een verziekte werksfeer, of chronische stress van de overprikkeling of onderprikkeling. Weer anderen zijn al herstellende.

Dilemma bij HSP: Zekerheid of Gezondheid/welzijn?

Bij allen duikt in de coaching vervolgens een onvermijdelijk groot dilemma op: je ziet in dat de huidige situatie ongezond is, maar de veranderingen die op stapel staan, zijn te eng. Veel HSP zijn in deze situaties vermijdend van aard. Meer dan een niet hoogsensitief persoon.
Zeg jij ook altijd ‘niet te weten’ wat je wil?  Het bijzondere is dat als je echt eerlijk naar jezelf en anderen bent, je echt wel weet wat je zou willen. Maar je hebt bij voorbaat die keuze geparkeerd of afgewezen. Het verlangen naar dat eigen bedrijf, die andere functie, die loopbaanswich wordt niet daadwerkelijk overwogen. De oorzaak is vaak de hang naar zekerheid, loyaliteit en veiligheid, terwijl je lichaam totaal andere signalen geeft. Waarschijnlijk ben je ook een kei in het vermijden van het ongemakkelijke, spannende gevoel dat hoort bij nieuwe dingen leren, keuzes maken, uitspreken waar je werkelijke behoeftes en verlangens liggen en van ‘iets anders’ gaan doen. En als je keuzes bij voorbaat vermijdt, kun je natuurlijk ook nooit oplossingsgericht de stappen bepalen om daar daadwerkelijk te komen. Zo wordt je een gevangene van je eigen streven naar zekerheid.

Hoe komt dat toch en wat heb je te doen?

  • Wetenschappelijk is bewezen dat het ‘controle pauze systeem (BIS)’ in het brein van een hoogsensitief persoon actiever is. Daarnaast verwerk je jouw gedachtes & scenario’s in je hoofd op een diepgaandere manier. Dit houdt in dat je eerst de risico’s gaat afwegen, mogelijke scenario’s doorloopt en het voor jou meest veilige gedrag in die situatie gaat vertonen.Dit kan soms doorslaan, omdat het brein meer gericht is op negatieve scenario’s dan op alle positieve opties, oplossingen en mogelijkheden. Uiteraard spelen eerdere ervaringen in het leven een rol.

Leer ook te focussen op positieve scenario’s en uitkomsten. Wat gaat het je ten positieve opleveren? En echt er zijn niet alleen gevaren en beren op de weg. Voel de opluchting, blijheid, enthousiasme bij de positieve scenario’s!

  • Een doorgeslagen strategie om te dealen met je eigen rejection sensitivity. Bijvoorbeeld bij de gedachte dat je waarschijnlijk niet direct kunt voldoen aan de verwachtingen, door de mand gaat vallen, faalangstig gedrag vertoont en je eerst meer kennis en ervaring nodig hebt om het heel goed te kunnen zodat de ander je accepteert.

Leer te dealen met angst van het niet weten, schuld- & schaamte gevoelens. Wordt vriendjes met angst. Je kan ook samen met de angst in beweging komen.

  • De angst voor het onbekende is groter dan de prijs die je betaalt voor je zekerheid. De stress, de frustratie, lichamelijke ongemakken, uitputting en de emoties als gevolg van het vermijden van je keuze, neem je voor lief.

Bepaal wanneer het voor jou genoeg is. De draagkracht is niet oneindig. Realiseer de gevolgen van jouw gedrag. Is dit het waard voor jou en de mensen die je lief hebt? Gun jezelf tijd om te wennen aan het onbekende.

  • Een misplaatst verantwoordelijkheids- & loyaliteitsgevoel voor het gezin, terwijl het feitelijk wel meevalt. Bijvoorbeeld omdat je partner ook voldoende verdient. Deze gezinsargumenten kunnen ook een handige bliksemafleider zijn, om je niet bezig te hoeven houden met je eigen ongemak & angst. Je kan je achter het belang voor je gezin verschuilen.

Stel jezelf eens op de eerste plaats en bedenk dan wat je gezin voor baat en belang heeft bij jouw keuze. Ga samen oplossingsgericht aan de slag bij eventuele bezwaren. Je mag de ander ook om hulp vragen.

  • Je identiteit ben je ongemerkt gaan ontlenen aan je functie, het bedrijf of je werkzaamheden. Je hebt het gevoel dat je status, zingeving en bestaansrecht af hangt van je huidige positie.

Neem tijd voor het loslaten en de bijbehorende rouw & verdriet en kijk welke missie & werkzaamheden je terug wilt vinden in een nieuwe positie en omgeving. Je bent meer dan je functie.

Positiviteit heb je als HSP nodig

Het is helaas nog nooit zo geweest dat verandering ‘vanzelf’ gaat en als je blijft doen, wat je altijd deed, dan krijg je ook continue wat je altijd al kreeg. Je raakt in een negatieve spiraal. Maar soms is dat ook wat er nodig is om zelf een besef te krijgen van je destructieve manier van omgaan met veranderingen. Ik zeg wel eens: de shit is nog niet erg genoeg om er iets aan te willen doen. Wat ook kan is dat je na je herstel van je burn-out er achter komt dat er NIETS is veranderd op het werk.  Je voelt dan opeens een intrinsieke motivatie  “ maar ik wil niet NOG EEN KEER een burn-out!”. Dan is de keuze opeens heel makkelijk .

Je brein heeft positieve leerervaringen nodig. Sterker nog. Het HSP-brein functioneert exponentieel beter in een positieve omgeving met een positieve en oplossingsgerichte aanpak. Dit is wetenschappelijk aangetoond. Jouw potentieel komt dan tot zijn recht. Pas na je keuze om hiervoor te gaan, merk je effect. Jammer genoeg niet eerder. Deze week kreeg ik een email van een cliënte hierover. En dat is wat ik iedere HSP gun!

“Het gaat goed met mij. Ik ben nog steeds blij met mijn nieuwe werkomgeving. Een omgeving waar ik veel beter tot mijn recht kom. Het is ook fijn om ergens weer nieuw te beginnen. Grappig he, dat ik dat nu zo kan zeggen. En dat terwijl ik het loslaten van mijn oude werkgever, waar ik toch tien jaar heb gewerkt,  zo moeilijk vond!”

Kiezen voor de onzekerheid en angst die hoort bij verandering, is wat mij betreft kiezen voor je potentieel. Dat is kiezen voor leren, ervaren en groeien. Alleen op die manier krijg je een levensstijl die rekening houdt met jouw sensitieve aard.

Saskia Klaaysen, september 2018

Wil je meer?

Volg dan de gratis online minicursus JOUW HSP 4-daagse!

Minicursus JOUW HSP 4-daagse

 

 

 

 

 

 

Of volg de complete online training of 3-daagse live training Omgaan met JOUW Hooggevoeligheid
HSP training agenda 2018

Categorie: Blog Tags: bore-out, burn-out, Denken, Diepgaande informatieverwerking, Emotie, gezondheid, Hooggevoeligheid, Hoogsensitiviteit, HSP, HSP en werk, HSP valkuilen, HSS, Onzekerheid, Rejection Sensitivity, Rustzoeker, welzijn, zekerheid

HSP, rouw & verdriet

22 augustus, 2018 door Saskia

HSP rouw en verdriet“The trouble is, you think you have time” – Jake Kornfield.

De quote op Instagram van mijn nichtje. En helaas deze zomer ben ik daar goed van doordrongen. Afscheid nemen doet zeer, heel zeer en zeker als het lot beslist dat iemand zomaar uit het niets overlijdt. Ook iemand, net als jij en ik, met herinneringen aan gisteren, plannen voor vanavond, voor morgen of dit jaar en ooit……maar het werd uit het niets nooit. Rest de stilte…..

Het gebeurde me deze zomer twee keer. Eerst mijn stoere lieve zwager, de vader van bovenstaand nichtje. En deze week had ik de begrafenis van Annek Tol, een dierbare collega uit het HSP veld. En ook haar dochter zei dat niets, maar dan ook niets in haar rekening hield met het feit dat haar moeder er zomaar niet meer kon zijn. Want ook zij, ging er net als wij vanuit dat haar moeder minstens 80 werd. Het lot besliste anders.

Begrafenissen, HSP & verdriet

Ik ervaar bij begrafenissen zo’n intens verdriet, zoveel pijn. Pijn in de woorden die uitgesproken worden en pijn in de onuitgesproken woorden in lichaamshouding. Maar ook de emotionele energie van de sprekers. Mijn gedachten, mijn beelden, mijn herinneringen bij andermans woorden. En dan de muziek. De muziek die in de klanken en melodie de juiste snaren bij mij, maar ook bij anderen weet te raken. Ik hoor het gezang dat wel woorden weet te geven in metaforen en symbolieken. Ik voel de klanken van de muziek die de emotie vol kunnen uitdragen, die een ieder op dat moment begrijpt en doorvoelt. Klanken die door mijn lichaam stromen en via mijn innerlijke beelden en tranen weer een uitgang vinden. Ik zie de mensen om me heen, de een stoïcijns voor zich uitstarend, anderen die met dezelfde verdrietige ogen een weg naar mij vinden, een arm, een gebaar, een knuffel, een blik. Ik ervaar de opbouwende energie van definitief afscheid nemen van de persoon in het aardse leven. Het is heftig en laten we eerlijk zijn, alledaagse realiteit. Iedere dag sterven mensen die ook dachten dat ze nog tijd hadden. En iedere dag zitten er mensen bij het afscheid die net als ik dachten dat de tijd nog niet om was.

Uiteraard heb ik mijn eigen verdriet, maar de rauwe pijn, de wanhoop, de eenzaamheid, het intense verdriet van de ander overspoelt mij op deze momenten ook ten volle. En dat is ok, inmiddels wel. Ook dat hoort bij HSP. HSP-ers huilen niet continue, maar als er verdriet is, is dat intens. Wat mij betreft een combi van mijn eigen herinneringen, gemis en emoties. Maar ook die van de werking van mijn spiegelneuronen die het verdriet van een ander keurig als een postbode overbrengen in mijn zenuwstelsel. En als laatste pik ik de energie op van de ontladende, maar ook vastzittende emotie-energie van andere mensen in de ruimte.

Vroeger vocht ik tegen de tranen

Inmiddels vecht ik niet meer tegen verdriet dat er is, ik vecht niet meer tegen dat wat binnen komt. Ik laat het stromen. Dat was vroeger wel anders. Ik ging ten strijde in mijzelf om maar te voorkomen dat ik ging huilen. Ik wilde niet de jankerd zijn, niet dat zielige meisje zijn en al helemaal niet mijn binnenkant tonen of ontploffen in een hysterische huilbui van te lang ingehouden tranen. Het mislukte eigenlijk altijd. Nu zeg ik: “Water hoort te stromen!”. Als een kabbelend beekje dat in het vroege voorjaar ontspringt, of een woest bulderende rivier die al springend, duikelend en klotsend de helling af stroomt. Het mag er zijn. Het is nodig, want anders stroomt de boel vroeg of laat over of erger nog, dan bevriest het. Water hoort te stromen om de stress en het verdriet te ontladen. Vechten of je er tegen verzetten geeft heel veel spanning in het lichaam, je schakelt al het gevoel uit en je hele energieysysteem raakt geblokkeerd. Zo erg dat je ook de fijne dingen niet meer voelt en alleen nog maar denkt.

De goeroe’s, de ervaringsdeskundigen en de coaches: ga voor het NU

Menig goeroe verkondigt dit. Menig mens dat het leven volledig heeft doorleefd, jong of oud, zegt het. Leef NU, denk in het NU, ervaar het NU ten volle met je zintuigen, dreaming, thinking, doing. Gooi je stress over boord. Leef zoals je bent, maak keuzes die er echt toe doen. En ook coaches zoals ik of zelfhulpboeken weten het fijntjes uit te leggen: bepaal wat JIJ belangrijk vindt in het leven, de essentie waar je voor wilt gaan, luister en handel ernaar. En waarom is dit dan toch zo lastig voor mij, en velen met mij? Waarom is niet alles zo makkelijk maakbaar? We zijn in deze wereld geneigd steeds vooruit te kijken, plannen te maken. Terug te blikken vol negatieve zelfreflectie van ‘had-ik-maar’. Of voornemens te maken: dit ga ik beter, mooier, liever, doelmatiger of efficiënter doen. Zoveel mensen stellen moeilijke keuzes uit, blijven loyaal aan de verkeerde werkgever, vriend of vriendin. Ze maken geen keuzes ten kostte van zichzelf. Het lijkt wel een wereld vol met een soort zelfkastijding, veroorzaakt doordat we angst, frustratie schuld & schaamtegevoelens willen vermijden. Morgen…ja morgen dan ga ik dat doen, morgen start ik met mijn voornemens. Die plannen voor volgend jaar? Die start ik morgen. Genieten? Ja dat ga ik doen als ik met vakantie ga of als het weekend is. Eerst nog even…
Maar wat nu als er helemaal geen morgen is, want “the trouble is we think we have time……”.

De cliches van het leven

Ook ik. Ik denk dat ik zeeën van tijd heb met iedereen, mijn plannen zijn eeuwig maakbaar en confrontaties met mezelf ga ik stiekem ook zo lang mogelijk uit de weg totdat ik overstroom en dan alsnog gewoon spring. En dan moet ik achteraf altijd bekennen: waar heb ik me druk over gemaakt!
En nu? Nu is het anders. Voor hoe lang? Geen idee, maar op dit moment weet ik voor mezelf weer wat belangrijk is. En dat zijn de kleine, simpele dingen, de clichés over samen zijn, met mijn man, mijn kinderen, familie en vrienden, genieten van de kleine dingen. Geen grootse wijsheden…. En dan maar clichés, ik ben er op dit moment dol op. Ze geven me rust en berusting. En de tijd? Ik hoor hem tikken, ben me bewust, maar wil niet leven alsof het mijn laatste dag is. Het is goed zoals het NU is en ik geef me er aan over. Dat vind ik al heel wat. En tussendoor pink ik mijn tranen weg en maak ik me alweer druk over zoekgeraakte papieren in mijn persoonlijke chaos. Zucht…life goes on. Hoe bizar het ook is.

Saskia Klaaysen
augustus 2018

Categorie: Blog Tags: Emotie, Omgaan met hooggevoeligheid, Onzekerheid, Overprikkeling, Rouw, sensorische gevoeligheid, Verdriet

HSP Ouderschap: Draken & Monstertjes die van elkaar houden

27 maart, 2018 door Saskia

HSP & Ouderschap Draken & Monstertjes die van elkaar houdenIk weet het nog als de dag van gisteren. Ik wilde heel graag moeder zijn. Het leek me fantastisch en ik droomde over een gezin, waar ik uiteraard de meest perfecte, liefdevolle moeder zou zijn in een idyllisch gezin zo ontsnapt uit de reclame. Zo’n gezin waar iedereen blij rond loopt met wapperende fris gewassen haren in het zonnetje, waar het aan de eettafel gezellig eten is, het huis keurig opgeruimd. Waar ik altijd energiek uit mijn werk kom, mijn man omhels, mindfull leef en ruimte heb voor knutselen, cakejes bakken, stoeien en een spel doen.

Het eerste deel van de droom, bleek al een lastige. Zwanger worden was geen vanzelfsprekendheid en ik ben heel dankbaar dat ik me moeder mag noemen van twee zoons.

De rest van de droom is een sprookje van de media, dat blije gezin. Iedere vader en moeder weet dat dit niet de werkelijkheid is, maar dat staat jammer genoeg niet zo vaak op Facebook.

 

Want hoe is het dan in werkelijkheid als HSP ouder?

Ken je dat sprookje van de boze heks of boze tovenaar? Die doolt opeens op de bezemsteel rond in dit reclamegezin. Laat ik duidelijk zijn, het is af en toe ook deze liefdevolle coachende moeder die opeens transformeert van engel naar heks. En ken je die Pokemons? Dat zijn de kinderen die opeens van lieve schattig pluizebeestjes veranderen in overprikkelde monstertjes.

Is het echt zo erg? Welnee, het is een soort mix van dat reclamegezin met zo op zijn tijd donder en bliksem. En nog steeds tref ik HSP vaders en HSP moeders die dat reclamegezin nastreven en diep in het schuldgevoel vast zitten, dat het maar niet lukt. Want laten we wel zijn, het is volop genieten in het gezin, maar het is ook een geweldige uitdaging met al die HSP-ers in 1 huis. Af en toe plak je iedereen met liefde achter het behang.

Overprikkeling ligt continue op de loer

We hebben met zijn allen een druk leven. De combinatie werken, kinderen, sociaal leven kan veel energie van je vragen. En na een enerverende dag op het werk, vol met de dagelijkse hectiek, loop je nu eenmaal wel eens over. En dan gaat koken nog prima. Maar dan niet op die dagen dat de kinderen een lange schooldag achter de rug hebben en jengelend aan je benen hangen van vermoeidheid of al ruziënd op de achtergrond bepalen wie nu op de bank mag liggen met en een Ipad aan. Alsof dat niet genoeg is hoor je ook de televisie op de achtergrond. Opeens vliegt bij jou de vlam in de pan, je zenuwstelsel crasht en je geeft een snauw of tettert achter elkaar directief een aantal commando’s waar het leger U tegen zou zeggen.

Emoties gaan aan de loop

Achteraf voel je jezelf natuurlijk weer schuldig, want jij weet vast net als ik heel veel over positieve benaderingen, rust spiegelen en weldoordachte opvoedingstechnieken. Want de moderne norm in de opvoeding is tegenwoordig gelukkige blije kinderen. Je schaamt je voor je korte lontje, je veroordeelt jezelf, bent bang dat je geen goede ouder bent en je raakt gefrustreerd dat het je maar niet lukt om te voldoen aan dat prachtige beeld in je hoofd. En je denkt dat alle andere ouders het wel lukt.

Onderprikkeling van te veel thuis zijn

Het ouderschap heeft hele mooie kanten . Het zien opgroeien van kinderen geeft verwondering, humoristische soms hilarische momenten en dankbare liefdevolle gelegenheden. Het kan heerlijk zijn om met kinderen bezig te zijn. Uit liefde en zorg voor je kinderen thuis blijven, kan een periode een hele goede oplossing lijken voor alle overprikkeling in een gezin. Maar dat geldt niet voor iedereen en soms duurt die periode te lang. De (met name) prikkelzoekende HSP-ers kunnen zich gaan vervelen door te veel routine en regelmaat. Of je mist intellectuele uitdagingen, zelfontplooiing of creativiteit. En de extraverte HSP-ers missen volwassen gesprekken. Je wordt down en lamlendig en ook dan ben je niet de meest gezellige ouder.

 

De top 10 tips

  1. Leg je neer bij het feit dat het beeld in je hoofd niet de werkelijkheid is. Het is een illusie, een waanbeeld die jouw norm gaat bepalen. We zijn vader of moeder, met eigen emoties, een eigen potje energie. Maar je kinderen ook. Ieder zenuwstelsel heeft zijn grenzen in wat het aan kan. Als de computer crasht, zet je hem ook even uit en start je opnieuw op. Zo werkt het ook in een gezin. Met vallen en opstaan.
  2. Kijk goed naar elkaar. Wie raakt overprikkeld? Wie heeft rust, ruimte en slaap nodig? Zorg dat er een rustige plek is waar of jij, je partner of de kinderen zich terug kunnen trekken. Neem zelf verantwoordelijkheid en leer je kinderen ook verantwoordelijkheid te nemen voor overprikkeling. Veel vaders en moeders denken dat het echt niet kan om even te gaan liggen of de ander ‘te belasten’ met de zorg.
  3. Leer je eigen signalen van overprikkeling kennen en geef duidelijk aan dat je moe bent en mogelijk minder geduldig. Wees daar open over, de buitenkant verraadt jouw binnenkant echt wel. Het is belangrijk dat de andere gezinsleden snappen wat er aan de hand is. Ze hoeven niet na te denken of ze er debet aan zijn of in te voelen wat er met je is. Dat doen HSP-ers van nature namelijk graag.
  4. Blijf dingen voor jezelf doen, buiten de context van het gezin. Ter ontspanning of om jezelf te voeden met nieuwe prikkels. Zo kan je opladen en heb je meer energie voor het gezinsleven. Je schuldgevoel is een teken van liefde en de prijs die je tijdelijk betaalt. Want doordat jouw energie toeneemt, heb je ook meer te geven.
  5. Humor, lach om je zelf, neem jezelf niet zo serieus. Vader of moeder zijn doe je voor het eerst, dan gaat er ook wel eens iets fout. Zo leer jij, net als je kinderen. Ik zeg dit wel eens letterlijk tegen mijn kinderen. Standaard is er een glimlach. Als ik niet perfect ben, hoeven zij het ook niet te zijn.
  6. Ga naar buiten, beweging en frisse lucht en ruimte doet jou en je kinderen goed.
  7. Heb compassie met jezelf, het ene moment gaat het prima en het andere moment niet. Laat de boel af en toe de boel. Niemand wordt daar slechter van. Het is een illusie dat als je actielijst klaar is, dat je rust krijgt: Je blijft je innerlijke strakke planning najagen, want na de ene klus, verzin jij direct weer 10 nieuwe klussen.
  8. Let op wat de bron van overprikkeling is, ben je chronisch overprikkeld door je zorgtaken? Dan heb je de opvoeding en weekindeling anders te organiseren. Schakel hulp in van partner, familie, vrienden, oppas aan huis, speelafspraakjes, creche of BSO. Ben je chronisch overprikkeld door bijvoorbeeld je werk? Dan is dat het eerste aandachtspunt om op te lossen. Je hebt je energie maar een keer te geven en als het op het werk al op is, dan wordt het thuis niet gezelliger.
  9. Vergelijk jezelf en jouw gezin niet met andere gezinnen. Zet jezelf en jouw energie centraal en niet de gedachten die je hebt over wat anderen mogelijk voor verwachtingen hebben over jou, je kinderen en je huishouden. Je perst jezelf in het keurslijf van het reclamegezin.
  10. Durf af te wijken van je routines en schema’s. Ga mee met de energie van de dag. Wat is er vandaag nodig?

 

Saskia Klaaysen, februari 2018

Misschien ben je ook geïnteresseerd in de gratis minicursus JOUW HSP 4-daagse

Gratis minicursus JOUW hooggevoeligheid 4-daagse

Of wil jij meer?

Kijk dan bij mijn complete online HSP training “In 7 stappen Omgaan met JOUW hooggevoeligheid”

Of gaat jouw voorkeur uit naar live HSP trainingen?

HSP training agenda 2018

 

Categorie: Blog Tags: Externe orientatie, Hooggevoeligheid, Hoogsensitiviteit, HSP, HSP Ouder, HSP valkuilen, HSS, Omgaan met hooggevoeligheid, Onderprikkeling, Onzekerheid, Overprikkeling

  • 1
  • 2
  • Volgende »

Copyright © 2022 · Prose op Genesis Framework · WordPress · Log in