Minicursus wat is hooggevoeligheid niet?

​Hooggevoeligheid is geen psychiatrische aandoening of neurose die je kan diagnosticeren via de DSM V (het psychiatrisch handboek). Hooggevoeligheid is een set aan aangeboren biologische en persoonlijkheidskenmerken die bij ongeveer 20% van de bevolking voorkomt. Ongeacht of je een man of vrouw bent of in welke cultuur je bent geboren. Ook bij dieren zie je dezelfde verhouding, van fruitvliegjes tot primaten. 

Je hoeft dus ook niet te 'herstellen' van hooggevoeligheid. Een groot deel van de hooggevoelige personen functioneert prima en is zich niet bewust dat hij of zij hooggevoelig is. Het kan wel zijn dat je veel last hebt van de valkuilen die bij hooggevoeligheid horen en overprikkeld bent geraakt door chronische stress of onderprikkeld bent geraakt door verveling . Ook kan het zijn dat je een verhoogde kwetsbaarheid hebt door bv. een trauma of jeugdervaringen en een lagere psychische belasting hebt. Je hebt dan meer fysieke en mentaal-emotionele symptomen.  Denk bijvoorbeeld aan hoofdpijn, auto-immuunziektes, spijsverteringsproblemen, allergieën, hartkloppingen, een burn-out, angststoornissen, lage eigenwaarde, onzekerheid, piekeren, emotionele stoornissen, etc. Dit kan leiden tot stoornissen die gediagnosticeerd worden binnen de GGZ (denk aan borderline, ADHD, ADD, angststoornis, emotionele stoornissen, etc).

Over het algemeen geldt dat je prima in je vel kan komen als je goed leert omgaan met de valkuilen, hooggevoeligheid accepteert en een gezonde plek in je leven geeft.  Je kwaliteiten in zet in een voor jou juiste omgeving. Je hebt rekening met jezelf te houden, je grenzen en je behoeftes en een leven te leiden dat bij jou past. Je hebt verantwoordelijkheid te nemen voor hoe je zelf in elkaar steekt. 

Ik praatte vroeger nauwelijks over mijn gevoeligheid. Ik wist niet beter en had een hekel aan mijn kwetsbaarheid, de valkuilen die bij de gevoeligheid horen. Pas toen het mijn beroep werd praatte ik veel openlijker over het onderwerp. En sindsdien krijg ik dan regelmatig de vraag of ik 'dan paranormaal ben'. Ik heb een hekel aan dat woord, omdat het allerlei beperkende associaties oproept wat dat inhoudt. Ik spreek liever over spiritueel begaafd. Als je hooggevoelig bent, ben je niet per definitie paranormaal, mediamiek of spiritueel begaafd. Ik versta onder spiritueel begaafd dat je vanuit het lichaam, de geest, je ziel en de energieën/the spirit de wereld waarneemt. Je ervaart een groter geheel. Het kan dat je helder weet, hoort, voelt, ziet, ruikt of proeft. Dat uit zich bij ieder persoon verschillend. Als je spiritueel begaafd bent, ben je wel altijd hooggevoelig. Ongeveer 43% van de hooggevoelige personen beschouwen zich als spiritueel begaafd (drs. E. Bergsma). Dat is een aanzienlijk groot aantal. Voor mij geldt dat ook. Ik zie het als onderdeel van mijn intuïtie en gevoeligheid voor energie. Veelal zie je dat hooggevoelige mensen dit niet openlijk bespreken, omdat er een sterk oordeel vanuit de samenleving op rust. Zelfs bij mij in de praktijk komt het er soms schoorvoetend uit. Het bespreekbaar maken lucht vaak enorm op. Het is wat mij betreft NORMAAL en verder te ontwikkelen. Want ook dit kenmerk kan een last zijn.

Voor mij hoort hooggevoeligheid niet alleen thuis in de psychologie en wetenschappelijke verklaringen en onderzoek, zoals Elaine Aron nastreeft. Aangezien 40% van de hooggevoelige personen een vorm van spirituele begaafdheid heeft, vind ik ook dat hier aandacht voor moet zijn. Deze vindt je vaak in meer spirituele kringen, die door de wetenschap dan vaak weer worden vergruisd. Een gemiste kans als je het mij vraagt. Beide werelden kunnen veel van elkaar leren.  ​